บทที่ 321

เจ็บ มันเจ็บมาก คำด่าที่บ้าคลั่งของ กู โรลโรล, เสียงตะโกนด้วยความโกรธของโมเฟย และเสียงกรีดร้องของอันยี ดังเข้ามาในหูของเธอ ทัง โรลชูว กุมหน้าท้องของเธอและทรุดตัวลงกับพื้นห้อง ความเจ็บปวดจากหน้าท้องของเธอมันทำให้แขนและขาของเธอไม่สามารถทำงานได้ เธอรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งตัว ตัวของเธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำตาของเธอไหลออกมามาเหมือนหยาดฝน เธอเจ็บมากจริง ๆ “ชูวชูว เจ็บตรงไหน? เจ็บมากไหม? ชูวชูว” ซอง อันยี วิ่งไปนั่งข้าง ๆ เธอ และถามด้วยน้ำเสียงกังวล "อันยี ฉันเจ็บท้อง" ทัง โรลชูว เงยหน้าขึ้นมาและพูดเบา ๆ ใบหน้าของเธอซีดมาก ซอง อันยี รู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นสีหน้าซีดเซียวของเธอ เธอกรีดร้องเสียงดัง "เซิน โมเฟย, ชูวชูวเจ็บมาก" “ชูวชูว ไม่ต้องกลัวนะ รถพยาบาลจะมาแล้ว ไม่ต้องกลัว” เธอหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์โทรออกด้วยมือที่สั่นเทา เธอใช้เวลาสักพักกว่าจะกดเลข 3 เลขเสร็จ เธอร้องไห้ในขณะที่อธิบายสถานการณ์ให้ในสายฟัง จากนั้นก็ขอร้องให้พวกเขารีบมา หลังจากวางสายเธอกอด ทัง โรลชูว เพื่อปลอบ และให้เธอพิงตัวของเธอเอาไว้ เธอจับมือของ ทัง โรลชูว เพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกเจ็บไปมากกว่านี้ เซิน โมเฟย ไม