บทที่ 383

ทัง โรลชูว กลับไปที่บ้าน และหลังจากพูดคุยกับ ป้าวูสองสามคำ เธอก็วิ่งขึ้นบันไดไป เธอหยุดชะงักเมื่อเธอเดินผ่านห้องทำงาน ค่อย ๆ แง้มประตูและชะโงกหัวเข้าไป เธอเจอชินจินนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ไฟสีส้มสะท้อนกับผมดำขลับของเขา ส่องประกายระยิบระยับ ยิ่งมองเขาก็ยิ่งดูหล่อเหลา ล้ำลึกภายใต้แสงดวงอาทิตย์ เธอไม่สามารถที่จะหยุดจ้องมองเขาได้เลย ลู ชินจิน รู้สึกตัวว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองเขาอยู่ สายตาที่แผดเผาร้อนแรงเสียจนไม่มีใครกล้าจะสบตาคู่นั้น เขาค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้น ใบหน้าจิ้มลิ้มปรากฎสู่สายตาของเขา ริมฝีปากบางค่อย ๆ หยักขึ้น เขาวางหนังสือในมือลง และเงยหน้าขึ้นจ้องไปที่เธออย่างสงบนิ่ง และไม่รีบร้อนอะไร เขาเรียกชื่อเธอเบา ๆ “ชูวชูว” เมื่อ ทัง โรลชูว ได้ยินเสียงของเขา สติเธอก็กลับมา จ้องมองไปที่สายตาห่วงใยของเขา เธอจึงเพิ่งรู้สึกตัวว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ เธอถูกร่ายมนต์แห่งความใคร่ เพียงแค่จ้องมองเขาเธอก็ราวกับตกอยู่ในภวังค์!!! เธอลูบผม และถัดผมที่หูของเธออย่างกระสับกระส่าย ก่อนจะถามออกไป “คุณทานข้าวเย็นหรือยังคะ?” ในขณะที่เธอ, เสี่ยวเซียว และอันยี กำลังกินอาหารอยู่ เขาโทรเข้ามาบอกว่าอยากจะม