บทที่ 386

“ป้าวูคะ ป้าเห็นหนูเป็นใครคนอื่นอยู่รึเปล่า?” ป้าวู หยุดชะงักฝีเท้า และบรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นเงียบสงัดในฉับพลัน ผ่านไปสักพัก ป้าวู จึงพูดขึ้นเบา ๆ โดยไม่หันหน้ากลับมา “เปล่าค่ะ คุณผู้หญิงคิดมากไปแล้ว” ทัง โรลชูว มองเธอที่รีบเดินเข้าไปในครัว ดวงตาของเธอครุ่นคิดเรื่องบางอย่าง เย็นวันนั้น ทัง โรลชูว อุ่นกระดูกหมูเปรี้ยวหวาน ที่ป้าวู สอนเธอทำ ในไมโครเวฟ ก่อนจะยกไปวางที่โต๊ะอาหาร เมื่อ ลู ชินจิน เห็นอาหารที่วางอยู่ คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยจนแทบจะไม่สังเกตเห็นได้ “นี่ป้าวูเป็นคนทำอย่างนั้นเหรอ?” เขาถาม “เปล่าค่ะ” ทัง โรลชูว เลื่อนเก้าอี้ออกมาก่อนจะนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามเขา เธอเท้าแขนลงบนโต๊ะก่อนจะส่งยิ้มเปล่งประกายให้กับเขา “ป้าวู สอนฉันทำอาหารจานนี้ เธอบอกว่ามันเป็นของโปรดของคุณ” ดวงตาของเขาเป็นประกายระยิบระยับ และริมฝีปากของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา “มันกินได้จริงใช่ไหม?” “แน่นอนสิคะ! คุณไม่ชอบอาหารที่ฉันทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ทัง โรลชูว จ้องเขาเขม็งด้วยความโกรธ เธอหยิบจะเป็นขึ้นมาคีบกระดูกหมูแล้ววางลงที่ชามของเขา “เร็วเข้า ลองชิมดูสิ” ลู ชินจิน เหลือบมองเธอ ก่อนจะหยิบกระดูกหมูขึ้นมาแล้วกัดช