บทที่ 428

"อันยี แม้สุดปลายทางของเราจะเป็นเหว ผมก็จะกอดคุณและโดดลงไปด้วยกัน" เขากระซิบข้างหูเธอ และฝังลึกเข้าไปในร่างกายของเธอ ในตอนนั้นพวกเขาเป็นของกันและกัน เขาไม่มีงานหมั้นและไม่มีคู่หมั้นอะไรทั้งนั้น เธอยกมือขึ้นเพื่อลูบไล้ดวงตาและคิ้วของเขา สายตาของเธอเต็มไปด้วยความเสน่หา แม้ว่าตอนสุดท้ายจะสำคัญ แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือเรื่องราวระหว่างนั้น ริมฝีปากของเธอโค้งขึ้น ตราบใดที่ทั้งสองคนรักกัน ก็จะไม่มีอะไรต้องกลัวแม้แต่ในนรก เมื่อเธอเข้าใจแล้ว หัวใจของเธอก็สงบลง เธอบีบจมูกเขาอย่างซุกซน เมื่อมองไปที่ทะเลที่ไร้ขอบเขต อันยียืนอยู่ที่ริมดาดฟ้า เอวของเธอกดติดกับราวบันได เธอจ้องมองเขาอย่างเย็นชา "อันยี อย่าทำอะไรโง่ ๆ มันอันตราย มานี่เร็ว" เขาเดินเข้าไปหาเธออย่างระมัดระวัง แต่เมื่อเขาอยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่ก้าว จู่ ๆ เธอก็หมุนตัวและกระโดดลงไปในน้ำ “อันยี!” เขาอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง จากนั้นเขาก็กระโดดลงไปตามเธอ น้ำทะเลเย็นมาก เขาพยายามดันตัวให้โผล่พ้นน้ำจนลืมไปว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็น ทันทีที่เขาโผล่ขึ้นมา คลื่นก็ซัดเข้าเหนือศีรษะของเขา และฉุดเขาลงมาอีกครั้ง เขาค่อย ๆ สูญเสียการเคลื่อนไหว แล