บทที่ 443

กลับมาที่ด้านในห้อง ทัง โรลชูว หยุดร้องมาได้สักพักเธอตบหลังอันยีอย่างแผ่วเบา ปลอบโยนเธอด้วยความเงียบ ผ่านไปสักพัก ซอง อันยี ค่อย ๆ หยุดร้อง แต่ยังก็คงสะอื้นออกมาเบา ๆ ทัง โรลชูว พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “อันยี…” อันยีไม่ได้ตอบรับอะไร เธอพูดต่อ “อันยี คุณลุงและคุณป้ารับสารภาพผิดอย่างกระทันหันเช่นนี้ หยาง เฉียนเฉียน ต้องอยู่เบื้องหลังแน่ ๆ ปัญหาที่เรากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยน้ำตานะ คุณลุงและคุณป้ากำลังรอให้เราหาหลักฐานไปยืนยันความบริสุทธิ์ของพวกเขาอยู่” ผ่านไปกว่า 10 วินาที อันยีจึงเงยหน้าขึ้นและนั่งตัวตรง ยกมือขึ้นปาดน้ำตาของเธอก่อนจะฝืนยิ้มออกมา “ฉันจะไม่ร้องอีกแล้ว” ทัง โรลชูว ยิ้ม “ดีมาก พวกเราจะไม่ร้องอีกต่อไป เราจะต้องประเชิญหน้ากับปัญหาที่ยากลำบากนี้ด้วยความกล้าหาญ เพื่อที่คุณลุงคุณป้าจะได้รับอิสระโดยเร็วอีกครั้ง” เธอหยิบกระดาษทิชชูสองสามแผ่นยัดลงไปในมือของ ซอง อันยี “เช็ดน้ำตาซะแล้วไปล้างหน้าล้างตา ฉันจะไปเรียกชินจิน และคนอื่น ๆ เข้ามา” บรรยากาศในโถงห้องนั่งเล่น เงียบสงัดและเคร่งเครียด เซิน โมเฟย กุมมือ ซอง อันยี ไว้ในมือเขาไว้แน่นแบะปลอบโยนเธอ ให