บทที่ 452

คิ้วของ ทัง โรลชูว เลิกขึ้นจนแทบมองไม่เห็น จากนั้นเธอก็ยิ้ม “จริง ๆ แล้ว มันไม่สำคัญหรอก ผู้ชายที่ฉันแต่งงานด้วยคือคุณ ฉันไม่สนใจเรื่องอื่นเลย” เมื่อจ้องมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่มีชีวิตชีวาและสวยงามของเธอ หัวใจของ ลู ชินจิน ก็สั่นไหว เขาไม่สามารถต้านทานความอ่อนโยนที่กำลังจะเอ่อล้นในหัวใจของเขาได้ เขาก้มศีรษะลงและจูบริมฝีปากสีทับทิมของเธอเล็กน้อย หลังจากจูบเธอเบา ๆ แล้ว เขาก็ยังคงประทับริมฝีปากของเธอไว้ “ชูวชูว...” เสียงของเขาเรียกเธออย่างอ่อนโยนและโหยหา มันทำให้หัวใจของ ทัง โรลชูว สั่นเล็กน้อย เธออดไม่ได้ที่จะเกี่ยวคอของเขาด้วยแขน จากนั้นเธอก็ยกศีรษะขึ้นเพื่อจูบริมฝีปากของเขาอย่างเพลิดเพลิน เขาวางเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็ปีนขึ้นไปบนตัวของเธอและจูบที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง ลมค่อย ๆ พัดผ้าม่านด้านหลังของทั้งคู่ที่กำลังอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน ดวงจันทร์ซ่อนตัวอยู่ในก้อนเมฆ คื่นนี้เป็นคืนฤดูใบไม้ร่วงที่แสนจะยาวนาน ทัง โรลชูว หลับไปเพราะ ลู ชินจิน เธอหมดแรงและเมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็บ่ายแล้ว โชคดีที่เธอไม่ต้องทำงาน เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ หลังจากทานอาหารกลางวันช้าก