บทที่ 460

หลังจากนั้น กู โรลโรล ก็ถามว่า "แม่คะ แล้วเมื่อไหร่ ทัง โรลชูว จะพา ทัง ซอง ไปอเมริกา?" "อีกไม่กี่วันนี้ พวกเขาเตรียมเอกสารเสร็จแล้ว" อีกไม่กี่วัน? ความแค้นปรากฏขึ้นในดวงตาของ กู โรลโรล "แม่อยากเห็น ทัง โรลชูว ทรมานไหมล่ะ?" "ลูกจะทำอะไร?" เซา เสี่ยวหวัน ถาม "ทัง โรลชูว สนใจเรื่องของพ่อเธออยู่ใช่ไหมล่ะ งั้นเรามาทำให้พ่อของเธอหายไปจากโลกนี้ดีไหมล่ะ" ขณะที่เธอพูดคำที่เยือกเย็นและดุร้ายจากปากของเธอ "ลูกหมายความว่า..." แม้ว่า เซา เสี่ยวหวัน จะสงสัยว่าเธอตั้งใจจะทำอะไร แต่เธอก็ตกใจ "ตุบ!" ทันใดนั้นก็มีเสียงแปลก ๆ ดังมาจากนอกห้อง เซา เสี่ยวหวัน และ กู โรลโรล สบตากันอย่างรวดเร็วและรีบเปิดประตูออกไปดู ถ้าหากมีคนมาได้ยินที่พวกเธอพูดด้วยกัน มันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่ เซา เสี่ยวหวัน รีบวิ่งออกไป เมื่อเธอยืนอยู่หน้าห้อง เธอก็เห็นลุงจ้าวกำลังรีบลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว แสงส่องเข้าไปในดวงตาของเสี่ยวหวัน เธอรีบตะโกน "ลุงจ้าว!" เมื่อลุงจ้าวได้ยินเธอเรียกขาก็หยุดเดิน และรีบหันกลับมาถามด้วยความเคารพ "ท่านผู้หญิง มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ" เซา เสี่ยวหวัน เดินไปหาขาแล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย “ลุงจ้าวเจ้