บทที่ 527

"ฉันจะกลับบ้านแล้ว อย่าลืมไปงานเลี้ยงนะ" ก่อนจะเลิกงาน ลู เซียวเหยาก็ได้รับข้อความจาก หยิง เสี่ยวเซียว หลังจากจ้องไปที่ประโยคบนหน้าจอเป็นเวลานาน ลู เซียวเหยาก็หันกลับมาปิดคอมพิวเตอร์ของเขา และลุกขึ้นสวมเสื้อที่ด้านหลังเก้าอี้ แล้วก็เดินออกไปหลังจากคว้ากุญแจรถบนโต๊ะมาไว้ในมือ เขาเคยไปบ้านตระกูลหยิงแค่สองสามครั้ง และทุกครั้งเขาจะจอดรถไว้ข้างนอกเสมอ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาขับรถเข้าไปในสวนของครอบครัวหยิง หยิง เสี่ยวเซียวที่ยืนอยู่นอกประตูรอให้เขาจอดรถ วิ่งเข้ามาหยุดตรงหน้าเขา ขณะที่เธอยืดเนคไทให้เขา เธอก็กระซิบกับเขาว่า "เราต้องทำตัวสนิทสนมกันมากขึ้น อย่าเลอะเทอะล่ะ" ตอนนี้เธออยู่ใกล้เขามาก จนเขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ บนร่างกายของเธอ เมื่อเขาลดสายตาลง เขาก็สามารถเห็นดวงตาที่สั่นเทาของเธอ เช่นเดียวกับปากเชอร์รี่ของเธอขณะที่เธอเปิดมันเพื่อพูด แต่จู่ ๆ เขาก็รู้สึกร้อนรนโดยไม่รู้ตัวและต้องการคลายเน็กไทที่แน่น แต่เมื่อเอื้อมมือไปคลายเน็กไทมือของเขาก็บังเอิญไปแตะมือเธอ หยิง เสี่ยวเซียวเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาที่สวยงามของเธอส่องประกายด้วยความสับสน เขาเลียริมฝีปากแห้งและยิ้มอย่างเขินอาย “เน็กไทขอ