บทที่ 554

พอถามออกไปแล้วก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตา มือไม้พันกันวุ่นอย่างเขินอาย พลันบรรยากาศรอบตัวก็ดูนิ่งสงบ ทว่านุ่มนวลแปลก ๆ หนึ่งคนนั่งอยู่ในรถ อีกคนยืนรอคำตอบอยู่ด้านนอก เสียงเอะอะโวยวายของคนในงาน หาได้ส่งผลต่อชายหญิงคู่นี้ไม่ เหยียนซูนิ่งเงียบไปพัก ก่อนเสียงทุ้มเย็นจะเอ่ยตอบ “ขอโทษนะ ฉันมีนัดแล้ว” ได้ยินแบบนี้ใบหน้าสวยก็เงยขึ้นมองคนในรถทั้งแววตาผิดหวังที่ปิดไม่มิด “อ่า คุณไม่ว่างเหรอคะ?” คนหล่อพยักหน้าตอบ “ใช่ ผมไม่ว่าง” “เฉินเฉียน นี่เธออยากให้บ้าตายเลยใช่ไหม?” พี่ชิงก้าวเท้าฉับ ๆ เข้ามาหาดาราสาวพร้อมเขกหัวหนัก ๆ ลงไปบนศีรษะเจ้าตัวหนึ่งที แล้วค่อยหันมายิ้มแห้งให้ดาราหนุ่ม “เหยียนซูต้องขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะ เดี๋ยวฉันจะพาเด็กนี้กลับแล้ว” ผู้จัดสาวพูดพลางเตรียมยกมือขึ้นเขกศีรษะกลมอีกครั้ง “ยัยเด็กนี่…” ทว่ามือนั่นกลับต้องยั้งค้างกลางอากาศ เพราะตกใจกับอาการของเฉินเฉียน ดาราสาวเงยหน้ามองเธอพร้อมนัยน์ตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยหยดน้ำตา มันทำให้เจ้าตัวดูน่าสงสารขึ้นมาหลายเท่า พี่ชิงขมวดคิ้ว “อะไรอ่ะ? นี่ฉันไม่ได้เขกแรงเลยนะ ทำไมเธอถึงร้องไห้ล่ะ?” เหยียนซูก็เห็นว่า เฉิน เฉียนกำลังร้องไห้ ทว่าชา