บทที่ 580

“ไว้จะบอก แล้วตอนไหนล่ะ?” เซียง เจิ้งเงียบ ซอง อันยีหัวเราะคิกคัก “ลืมมันไปซะ คุณเซียง ในเมื่อคุณไม่ยอมรับว่าเป็น หลัว ชิงยู อย่างนั้นก็ไม่ต้องลำบาก อย่าให้ความหวังกับผู้อื่นแล้วทำลายมันอีก” เธอจ้องเขาอย่างเย็นชาแล้วหันไปเปิดประตูรถของเธอ ทันใดนั้น เธอรู้สึกว่าข้อมือของเธอแน่น เธอหมุนตัวไปรอบ ๆ และร่างของเธอก็ตกลงไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา กลิ่นที่คุ้นเคยของเขาลอยเข้ามาในจมูกของเธอ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคิดถึง “พี่ชิงยู เดินทางโดยกระทันหัน!” ปีนั้นเขาเดินทางไปเกณฑ์ทหาร เธอเห็นเขาออกจากสถานี เธอร้องไห้หนักจนตาแดงก่ำ เธอไม่อยากให้เขาจากไป เขาทนไม่ได้ที่จะแยกทางกับเธอเช่นกัน เขาจับเธอแน่นในอ้อมแขนของเขาและกระซิบข้างหูของเธอว่า "อันยี รอผมกลับมา เราจะแต่งงานกันเมื่อผมกลับมา" เธอตอบตกลงกับเขา แต่อีกหนึ่งปีต่อมา เธอได้รับจดหมายบอกเลิกจากเขา จดหมายนั้นมีประโยคสั้น ๆ เพียงประโยคเดียว "ผมขอโทษอันยี ระหว่างเรามันจบลงแล้ว" ไม่มีเหตุผลหรือคำอธิบายใด ๆ เขาได้ยุติความสัมพันธ์นี้เพียงฝ่ายเดียว ทำไมเขาต้องทำขนาดนั้น? เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของเธอก็ค้นไปด้วยความเสียใจและความแค้น เธอ