บทที่ 609

ลุงจ้าวหายตัวไป พอฟังที่ จ้าว ฉีเหยิงพูด ความคิดบางอย่างก็แล่นเข้าในหัวของเธอ ทว่าเรื่องนี้คงไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว โรลชูวนิ่งคิดไปพักหนึ่ง ก่อนเอ่ยตอบชายหนุ่มตรงหน้า “งั้นไปกับฉันหน่อย เราจะไปเอาคำตอบเรื่องพ่อของนายจากหล่อน” จ้าว ฉีเหยิงขมวดคิ้วมองโรลชูวพร้อมสงสัย “ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นตระกูลทังเหรอครับ? แสดงว่าเธอก็ต้องรู้สิ ว่าพ่อผมหายไปไหน?” ท่าทางร้อนใจปนสงสัยของฉีเหยิง ทำให้โรลชูวได้แต่ยิ้มฝืด “ขอโทษนะ ฉันก็ไม่แน่ใจหรอก เพราะไม่ได้กลับมาที่นี่นานแล้ว แล้วก็ยังไม่แน่ใจเรื่องที่อยู่ของพ่อนายเหมือนกัน” “อา…” ฉีเหยิงขานรับเก้อ ๆ “ผมขอโทษนะ ไม่รู้ว่าเรื่องครอบครัวคุณจะ…” โรลชูวส่ายหน้ายิ้ม ๆ “ไม่เป็นไรหรอก ไม่แปลกที่นายจะคิดแบบนั้น” หญิงสาวขับรถกลับไปที่โรงพยาบาลอีกครั้ง และเมื่อเซา เสี่ยวหวันเห็นหน้าเธอ หล่อนก็ชักสีหน้าขึ้นมาทันที “กลับมาทำไม?” ทว่าหญิงวัยกลางคนกลับสังเกตเห็นว่าโรลชูวไม่ได้มาคนเดียว เธอพาผู้ชายคนหนึ่งมาด้วย “อะไร? หาคนมาช่วยหนุนหลังเหรอ?” เสี่ยวหวันเอ่ยเหน็บแนม หากโรลชูวหาได้สนใจท่าทีเหล่านั้นไม่ เธอทำเพียงเดินเข้าไปใกล้ พร้อมโพล่งสิ่งที่สงสัยออกไป “เซา