บทที่ 1018

“คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก ผมดีใจที่ได้เป็นคนที่คุณพึ่งพาได้นะ” แววตาของเขาทำให้ค่ำคืนนี้ดูอ่อนโยนและลึกซึ้งขึ้นมา “ผมอยากเป็นคนแรกที่คุณนึกถึง เวลาที่คุณตกอยู่ในอันตรายและต้องการความช่วยเหลือ” “...” เมเดลีนไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร แต่แววตาของเขานั้นจริงใจ เห็นได้ชัดว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอนั้นมากกว่าแค่คำว่า 'เพ้อฝัน' ถึงอย่างนั้นเมเดลีนก็ไม่คิดว่าไรอันจะเหมาะสมกับตัวเอง เธอมีลูกสามคน แต่งงานแล้วสองครั้ง แล้วก็หย่าร้างทั้งสองครั้ง ราวกับสัมผัสได้ถึงความอึดอัดใจที่เมเดลีนรู้สึก ไรอันจึงยิ้มและเปลี่ยนเรื่อง “ไปทานข้าวเย็นกัน ผมจองร้านไว้แล้ว” เมเดลีนพยักหน้าขอบคุณ ในใจก็ยังคงนึกขอบคุณที่ไรอันตระหนักและเปลี่ยนหัวข้อไป ในอีกด้านหนึ่งลาน่าโยนโทรศัพท์ของเธอให้นาโอมิดู เมื่อเห็นรูปที่เพิ่งได้มา ภาพของไรอันที่กำลังประคองเมเดลีนซึ่งกำลังตื่นตระหนกเมื่อครู่นี้ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของนาโอมิ เธอจำได้ชัดว่า เธออยากจะฆ่ายัยโง่คนนี้มากแค่ไหนในตอนที่เจเรมี่เกือบจะเผาเธอทั้งเป็น ซึ่งก็ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้เธอจะยอมปล่อยอีกฝ่ายไปง่าย ๆ โดยไม่ได้ใช้ประโยชน์เพื่อเป้าหมายของเธอ ลาน่าจุด