บทที่ 1067

ลาน่าล้มลงกับพื้น และเพราะเธอสวมมินิเดรสอยู่จึงทำให้สามารถมองเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากช่วงล่างได้อย่างชัดเจน "โอ๊ย!" ลาน่าขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวดและชี้ไปที่เมเดลีนซึ่งกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เธอพูดอย่างดุร้ายว่า "เอวลีนแกกล้าทำกับฉันแบบนี้เหรอ! ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกฉัน ฉันจะทำลายลูกชั่วของแก! โอ๊ย…” เมเดลีนเดินเข้าไปหาลาน่าที่งอตัวอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าเย็นชาราวกับนางพญา ทันใดนั้นเองเธอก็ยื่นมือไปดึงคอเสื้อของลาน่าขึ้นมาพร้อมกับมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเฉียบคมของเธอ “ถ้าไม่ใช่เพราะเด็กไร้เดียงสาคนนี้ ฉันคงไม่เรียกรถพยาบาลให้คนอย่างเธอหรอก โชคร้ายของเด็กจริง ๆ ที่ต้องเกิดมามีแม่แบบเธอ ดูแล้วเด็กคนนี้คงจะไม่มีวันมีความสุขแน่!” "เอวลีน แก..." ลาน่าทั้งเจ็บปวดและโกรธจัด เธอพยายามจะสู้กลับ แต่ก็ไม่มีกำลังมากพอ เจเรมี่ต้องการพบลูก ๆ และเมเดลีนเป็นครั้งสุดท้าย ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่บ้านของตัวเอง แล้วก็ได้พบกับภาพเหตุการณ์นี้เมื่อเดินเข้ามา ลาน่าถูกเมเดลีนผลักลงกับพื้นและนอนจมกองเลือดอยู่ตรงนั้น เมื่อเห็นร่างของเจเรมี่ ลาน่าก็โอดครวญทันที "เจเรมี่! เอวลีนจะฆ่าฉันและลูกของคุณ! ฉันเจ็บมากเลยค่ะ! ท้