บทที่ 1069

เจเรมี่แค่นยิ้มออกมาอย่างเฉยชา “ชื่อลูกของคุณเกี่ยวอะไรกับผม?” เขาพูดอย่างไร้ความปรานีก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างไร้เยื่อใยอีกครั้ง "เอวลีน คุณควรจะไปมีชีวิตที่ดีกับสามีใหม่ของคุณ หยุดจินตนาการว่าผมยังมีความรู้สึกดี ๆ ให้คุณ ผมอาจจะเคยมีความรู้สึกดี ๆ ให้ แต่นั่นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว" เจเรมี่เหม่อมองออกไปไกล ๆ พลางน้ำตาก็คลอเบ้าอย่างเห็นได้ชัด ถึงอย่างนั้นน้ำเสียงของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “ผมหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ผมไม่อยากเจอคุณอีก” เขาโยนคำพูดเย็นชาเหล่านั้นไปที่เมเดลีนและเดินจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก เขาไม่เคยคิดว่าคำพูดเหล่านั้นจะเป็นจริงในวันหนึ่ง นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้พบเธอ เมเดลีนยังคงยืนอยู่ที่จุดเดิม และคอยเฝ้าดูร่างที่ห่างไกลออกไปของชายผู้เป็นที่รักเงียบ ๆ ขณะที่ทุกอย่างตรงหน้าเธอดูเหมือนจะมืดมนลงเรื่อย ๆ ‘คุณและฉันเคยให้คำมั่นสัญญาชั่วชีวิตต่อกัน หลายปีผ่านไปเราแยกจากกัน แล้วก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก มันเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สุดท้ายเราก็ยังต้องแยกจากกันอยู่ดี ‘เจเรมี่ จากนี้ไป แม้ว่าเราจะยังอยู่เมืองเดียวกัน แต่ฉันกับคุณก็คงจะไม่ได้พบเจอ