บทที่ 1223

ไรอันไม่คิดว่าเมเดลีนจะทำอย่างนี้ เขามองไปที่มืออันว่างเปล่าของตัวเองแล้วอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึ้งไป เจเรมี่เองก็ตกใจเช่นกัน การกระทำที่รวดเร็วและแน่วแน่ของเมเดลีนนั้นเกินความคาดหมายของเขามาก และในเวลาเดียวกันก็ดึงดูดสายตาของเขาด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตามเมเดลีนก็ยังคงไม่สะทกสะท้าน เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันและจ้องตรงไปยังไรอัน ในขณะนี้ความกล้าหาญและสง่างามของเธอก็ไร้ที่ติ เมเดลีนไม่ได้พูดอะไรกับไรอันอีก เธอหันไปพูดกับเจเรมี่อย่างอ่อนโยนว่า “คุณต้องไปเดี๋ยวนี้ เจเรมี่” “ลินนี่” “ไปสิ!” เธอแสร้งทำเป็นโกรธขณะที่ไล่เจเรมี่ไป “เจเรมี่ ฉันเชื่อว่าคุณจะไม่ฆ่าใคร แล้วฉันก็เชื่อเช่นกันว่าฆาตกรตัวจริงจะต้องถูกเปิดโปงในสักวันหนึ่ง!” เธอมองไปยังเจเรมี่ซึ่งกำลังมีแววตาไม่เต็มใจ “ไปสิคะ” เจเรมี่รู้สึกว่าเขาไม่สามารถทำให้ผู้หญิงคนนี้ผิดหวังได้อีก หลังจากที่เห็นความมุ่งมั่นและความห่วงใยในแววตาของเธอ เขามองไปที่เมเดลีนอย่างโหยหา ก่อนที่ดวงตาคมกริบจะกวาดผ่านใบหน้าของไรอัน จากนั้นร่างสูงก็ลากร่างกายที่กำลังอ่อนแอเพราะยาพิษจากไปอย่างรวดเร็ว ทว่าหลังจากนั้นเมเดลีนก็ยังไม่ยอมปล่อยปืนในมือ เธอยังคงชี้ปล