Webfic
Open the Webfic App to read more wonderful content

บทที่ 1246

ไรอันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังเหมือนมีอะไรตกลงบนพื้นเสียงดัง เขาขมวดคิ้วด้วยความสับสนและรีบเดินเข้าไป จากนั้นก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า “เอวลีน!” เขารีบวิ่งเข้าไปหาเมเดลีนซึ่งเมามายและกำลังคุกเข่าอยู่กับพื้น ก่อนจะช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้น เมเดลีนผลักเขาออกอย่างแรง “ปล่อยฉัน!” เธอหยิบขวดไวน์แดงขึ้นมาแล้วกระดกทันที หญิงสาวยังคงสวมเสื้อผ้าที่เปียกปอนไปทั้งตัว รวมถึงเส้นผมและดวงตาของเธอเองก็เปียกปอนเช่นเดียวกัน “ทำไมเขาถึงพูดกับฉันแบบนี้? ทำไม?” เมเดลีนร้องไห้อย่างหนักพลางบ่น “ฉันทนได้ทุกอย่างตราบใดที่เขายังสบายดี แต่ทำไมจู่ ๆ เขาถึงบอกว่าเหนื่อยล่ะ?” เมเดลีนหัวเราะเยาะตัวเองอย่างขมขื่น “กี่ปีแล้วนะ? กี่ปีแล้วที่ฉันรักผู้ชายคนนี้มาตลอด?” เธอถามตัวเองขณะที่เงยหน้าขึ้นด้วยดวงตาแดงก่ำและเต็มไปด้วยน้ำตาแล้วมองไรอันซึ่งกำลังขมวดคิ้ว “ฉันชอบเขาทันทีที่เห็นหน้า เขาทำร้ายฉันและทำให้ฉันมีแผลใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ฉันก็ยังให้อภัยเขา แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกัน? เฮอะ…” เธอยิ้มประชดประชัน “สุดท้ายครอบครัวก็ไม่ได้สำคัญไปมากกว่าเงินสินะ ผู้หญิงเป็นเพียงเครื่องประดับในช

Locked chapters

Download the Webfic App to unlock even more exciting content

Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.