บทที่ 567

“...” อีวอนตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น คาเลนก็ตกใจกับสิ่งที่เธอเห็นเช่นกัน เธอดึงสติตัวเองกลับมาอีกครั้งหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง “อีวอน!” เธอต้องการช่วยอีวอน แต่เมเดลีนกลับมาขวางเธอไว้ เธอคำรามด้วยความโกรธ “นังเศษขยะ ไปให้พ้น!” “เศษขยะ?” เมเดลีนจ้องมองเธออย่างเย็นชา คาเลนตกใจเมื่อเธอเห็นสายตาที่เฉียบคมของเมเดลีน แววตาที่เหมือนกับตอนที่เมเดลีนเปิดเผยตัวตนของเธอ “เมเดลีน ธะ… เธอ...” “ทำไม? คุณพยายามจะข่มขู่ฉันตอนเจเรมี่ไม่อยู่เหรอ? คุณคิดว่าฉันคือเมเดลีนคนเก่าที่ยอมให้คุณทำอะไรกับเธอก็ได้งั้นเหรอ?” อะไรกัน? คาเลนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ จากนั้นเธอก็รู้สึกประหม่าเมื่อมองไปที่ใบหน้าของเมเดลีน เมเดลีนมองดูเธออย่างเย็นชาขณะหยิบมีดและส้อม จากนั้นเธอก็จิ้มไข่ยางมะตูมของคาเลนขึ้นมาก่อนจะดันจานไปไว้ข้างหน้าเธอ “กินทิ้งกินขว้างมันไม่ดีนะคะ แม่สามีที่รักของฉัน คุณต้องกินมันให้หมดนะ” “...” คาเลนตกใจ แต่เธอยังไม่คิดว่าเธอเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ใบหน้าของเธอเคร่งขรึมขึ้น แต่เธอกลับไม่กล้าที่จะทำตัวเย่อหยิ่ง เมเดลีนจ้องมองใบหน้าของคาเลนอย่างสนุกสนาน คาเลนรู้สึกโมโห แต่เธอกลับไม่กล้าพูดอะไรออกมา จากนั้นเมเ