บทที่ 844

“เอวลีน ฟังผมนะ” "ออกไป!" เสียงของเมเดลีนสั่นสะท้านเหมือนกับมือของเธอ “ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ไปซะ! กลับไปที่เกลนเดล อย่าให้ฉันเห็นคุณที่นี่อีก!” เธอจ้องมองในขณะที่ไล่เขาออกไป น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอไม่อยากคิดว่าเจเรมี่จะไปไกลถึงขนาดฆ่าลูกของเขาเองได้ นี่มันแย่ยิ่งกว่าความเจ็บปวดที่เขาทำกับเธอในตอนนั้นเสียอีก เจเรมี่ไม่ต้องการรบกวนเธอต่อไปอีก เมื่อเขาเห็นเธออยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ขนาดนี้ “คุณควรใจเย็น ๆ ก่อน ผมจะไปรอข้างนอก” เจเรมี่เดินออกไปและปิดประตูตามหลังเขา เขามองดูเมเดลีนผ่านหน้าต่างบานเล็กก่อนจะนั่งลง เขารู้ว่าเมเดลีนเข้าใจเขาผิด แต่มันก็เป็นไปตามคาด ใกล้จะบ่ายโมงแล้ว เจเรมี่กำลังจะไปซื้ออาหารกลางวันให้เมเดลีน เขาเลยออกไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะจากไป เขาขอให้พยาบาลดูแลเมเดลีนไว้ พยาบาลตอบตกลงโดยไม่ลังเลเพราะเจเรมี่เป็นผู้ชายที่หล่อมาก เมเดลีนมองที่หน้าต่างอย่างท้อแท้ จากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปสัมผัสเปลือกหอยที่คอของเธอก่อนที่เธอจะสะอึกสะอื้นอย่างแผ่วเบา 'เจเรมี่ คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังฆ่าลูกของคุณด้วยน้ำมือของคุณเอง? 'แม้ว่าคุณจะไม่คิดว่าเป็นลูกของคุณ แต่ทำไมคุ