บทที่ 923

เมเดลีนเห็นใบหน้าที่เธอเฝ้าฝันถึงผ่านหน้าต่างรถ เธอรีบลดกระจกหน้าต่างลงและจ้องมองด้วยความว่างเปล่าไปยังชายซึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสารของรถคันข้าง ๆ โครงหน้าอันแน่วแน่และสง่างามของชายคนนั้นถูกมองเห็นได้ผ่านม่านสายฝน เมเดลีนจ้องด้วยความเหลือเชื่อในขณะที่การเต้นหัวใจของเธอค่อย ๆ เร็วขึ้น “เจเรมี่...” เธอส่งเสียงเรียกเบา ๆ และชายในรถก็หันหน้ามาหาเธอ อย่างไรก็ตาม ไฟจราจรก็ได้เปลี่ยนเป็นสีเขียวในตอนนี้ และรถคนนั้นก็ขับผ่านเธอไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นเป็นเพียงภาพลวงตา เมเดลีนตกอยู่ในความสับสน จนกระทั่งเสียงแตรรถดังมาจากข้างหลังกระตุ้นให้เธอขยับตัว ในตอนนั้นเองเธอก็เหยียบคันเร่ง แต่รถคันเมื่อกี้ก็ได้หายไปแล้ว และเธอจำเลขทะเบียนรถไม่ได้เช่นกัน เมเดลีนสืบเหตุการณ์นั้นผ่านทางเส้นสายของเธอ แต่ก็ไม่พบอะไร ‘เจเรมี่ เป็นเพราะฉันคิดถึงคุณมากเสียจนเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันเกิดภาพหลอนใช่ไหม?’ เธอถามตัวเอง แต่ก็ไม่มีใครตอบเธอได้ วันต่อมา ขณะที่เมเดลีนมาถึงบริษัทและก่อนที่เธอจะได้เข้าไปยังตึก กลุ่มนักข่าวซุบซิบก็ได้ล้อมเธอเอาไว้ แล้วพวกเขาก็เริ่มตั้งคำถามเธอในทันที “คุณ