บทที่ 936

คาเลนหวาดกลัวมากเสียจนรีบเอามือมาบังใบหน้าไว้ทำให้คมมีดเฉือนเข้าที่หลังมือ และเลือดไหลอาบลงมาตามบาดแผล “อ๊า!” คาเลนร้องอย่างเจ็บปวด เธอตกใจกับการกระทำอันรุนแรงของลาน่า “แก แก…” “หืม” ลาน่าเยาะเย้ยแล้วมองไปยังเมเดลีน “เอวลีน เธอคิดยังไง? เธอเกลียดแม่สามีใช่ไหม? ฉันกำลังช่วยสั่งสอนให้อยู่ รู้สึกดีไหมล่ะ?” คาเลนมองไปยังบาดแผลที่มีเลือดไหล เมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็ยิ่งทำให้เธอทุ่มความโกรธทั้งหมดไปยังเมเดลีน “เอวลีน นี่คือสิ่งที่แกทำงั้นเหรอ? ผู้หญิงคนนี้พุ่งเป้าไปที่แก! เจเรมี่ต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะแก! แล้วตอนนี้ฉันยังต้องเจ็บตัวเพราะแก! ตัวซวย!” “จิ๊ จิ๊ จิ๊ ปากมากน่ารำคาญซะจริง” ลาน่าโบกมีดคมในมืออย่างหมดความอดทน “เอวลีน เพราะยัยนี่น่ารำคาญ ให้ฉันช่วยหุบปากมันไปตลอดกาลก็แล้วกัน” เมื่อคาเลนได้ยินเช่นนั้นใบหน้าของเธอก็ซีดเผือดด้วยความหวาดหวั่น เธออยากจะหนี ทว่าถูกบอดี้การ์ดสองคนคว้าตัวไว้ “ปล่อยฉัน! ปล่อยเดี๋ยวนี้! เอวลีนยัยตัวซวย เมื่อไหร่แกจะเลิกแพร่กระจายความโชคร้ายสักที? แก…” “หุบปาก!” ลาน่าตัดบทด้วยความไม่พอใจ เมื่อคาเลนเห็นว่าลาน่าชี้มีดมาทางตนก็นิ่งไม่ไหวติง หล่อนหดคอหล