บทที่ 955

เขายืนอยู่ด้านหลังเธอในขณะที่จับมือของเธอไว้กับที่ กักขังเธอได้อย่างประสบความสำเร็จ เมเดลีนตะลึงเล็กน้อยไปชั่วครู่ เมื่อเธอได้สติกลับมาเพื่อสู้กลับ เธอก็พบว่าชายคนนั้นกำลังจำกัดการเคลื่อนไหวของเธอ เธอเอาชนะแรงของเขาไม่ได้ เธอไม่เข้าใจพฤติกรรมของเจเรมี่ เขาไม่ได้อยู่กับลาน่าอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเขาถึงยังทำเรื่องพวกนี้กับเธอล่ะ? ถ้าลาน่ายังเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังพฤติกรรมแปลก ๆ ของเจเรมี่ ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างก็คงสมเหตุสมผล อย่างไรก็ตาม เมื่อเมเดลีนคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ยิ่งรู้สึกถูกผลักไส เธอกัดปากของเจเรมี่ แล้วทำให้ชายคนนั้นยิ่งโกรธ ทันใดนั้น เขาก็อุ้มเธอขึ้นและโยนเธอลงบนเตียง “อย่าพยายามหนีล่ะ ก่อนที่คุณจะทำสิ่งที่ผมอยากให้คุณทำ คุณก็ทำได้แค่อยู่ที่นี่เท่านั้น ได้ยินไหม?” เมเดลีนกำหมัด และในที่สุด เธอก็ทำได้แค่คลายมันโดยไม่มีทางเลือก “ฉันอยากโทรหาสักสายหนึ่ง ฉันอยากรู้ว่าลูกชายของฉันเป็นยังไงบ้าง” “ผมจะให้โอกาสให้คุณรู้ว่าลูกชายของคุณเป็นยังไง แต่คุณต้องเชื่อฟังผม” มีความสงบในแววตาของเมเดลีน เธอยอมและตอบตกลงว่า “โอเค ฉันสัญญา” เจเรมี่พอใจหลังจากที่เขาได้คำตอบนี้ ภายใต้การจั