บทที่ 2229

การแสดงออกของจูน ลี เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามในขณะที่เธอมองฮาร์วีย์ ยอร์กตั้งแต่หัวจรดเท้า "พุทโธ่! คุณยอร์กที่รักของเราก็มาที่นี่เพื่อร่วมงานเลี้ยงขอบคุณของสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูด้วย? “นายมันก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่ตกงาน! จะมาที่นี่ได้ยังไง? นายมีสิทธิ์อะไรมาร่วมงานนี้? “นี่นายคิดว่าเราไม่รู้หรือว่านายเก่งเรื่องไหนที่สุด? “ต่อหน้าเราจำเป็นต้องมาแสดงละครแบบนี้ด้วยหรอ? “ถ้าตอนนี้นายไม่ได้ยืนอยู่กับเราราวกับเป็นแขกจริง ๆ นายคงถูกไล่ออกจากที่นี่ไปแล้ว! “นายเชื่อไหมว่าแค่เอ่ยปากคำเดียวนายก็จะถูกไล่ตะเพิดออกไป!” โดยธรรมชาติแล้ว จูนรู้สึกขยะแขยงหน้าตาที่ซื่อตรงของฮาร์วีย์อยู่เสมอมา เขาเป็นแมงดาที่ไม่มีความสามารถอะไรสักอย่าง แต่กลับทำตัวราวกับว่าเขาเป็นราชาของโลกใบนี้! เขามีอะไรคู่ควร?! เคลลี่ มาโลนไม่อาจโต้เถียงกับฮาร์วีย์ได้อีกต่อไป เขาต้องการให้ชายผู้โง่เขลาคนนี้ได้สัมผัสกับความเป็นจริงอันโหดร้ายของสังคมด้วยตัวเขาเอง ในสายตาของเคลลี่ ฮาร์วีย์เป็นพวกไร้ทางเยียวยา เขาจะทำให้ฮาร์วีย์กลายเป็นคนซื่อตรงกับตัวเองได้ก็ต่อเมื่อเขาปล่อยให้สังคมสอนบทเรียนแก่เขาเท่านั้น หลังจากเห็นท่า