บทที่ 2251

จูปิเตอร์คิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะฮาร์วีย์ได้อย่างง่ายดายหากเขาพยายามมากพอ อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้อาวุโสในหน่วยงานการบังคับใช้กฎหมายของหลงเหมิน เขามีความมั่นใจและความแข็งแกร่งพอที่จะทำเช่นนั้น เพี๊ยะ! เพีย๊ะ! อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและตบจูปิเตอร์อีกครั้ง “ถ้าฉันจะตบนาย แล้วจะทำไม?” จูปิเตอร์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “แก…!” เขาตะโกนลั่นและใกล้จะระเบิดด้วยความโกรธ “ทำไม? ไม่พอใจเหรอ? คิดว่าฉันเล่นทีเผลอเหรอ?” ฮาร์วีย์ยกมือขึ้นอย่างเย้ยหยันพลางยิ้มบาง ๆ ให้จูปิเตอร์ “มา! ฉันจะให้โอกาสนาย ไหนดูสิว่านายจะแข็งแกร่งแค่ไหนกันเชียว!” ตาของจูปิเตอร์กระตุกอย่างรุนแรงหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ วินาทีต่อมาเขาก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา “ฉันจะทำให้แกได้เห็นว่าฉันไม่ใช่คนที่แกจะกลั่นแกล้งได้ง่าย ๆ ฮาร์วีย์ ยอร์ก!” เขาพุ่งไปข้างหน้า ไม้ในมือของเขาเปล่งแสงสีเขียวที่น่าขนลุก ทันใดนั้นเงาประหลาดสีเขียวก็พุ่งเข้าหาฮาร์วีย์ มันเป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัว “หัวหน้าสาขา! ระวัง!” ราเชลตะโกนออกมาตามสัญชาตญาณ ปัง! ก่อนที่ไม้จะทันได้โดนตัวฮาร์วีย์ เขาก็ส่งลูกเตะเข้าท้องของจูปิเต