บทที่ 2374

น่าเสียดายที่ฮาร์วีย์เร็วกว่าพวกเขามาก เขาหลบและกระโจนใส่คนเหล่านั้นก่อนที่พวกเขาจะมีโอกาสเล็งมา เขาเหวี่ยงมีดเล่มสุดท้ายไปรอบ ๆ และเคลื่อนไหวราวกับว่าเขากำลังเต้นรำ ทุกครั้งที่มีดส่องประกายออกมาจะมีใครบางคนล้มลงไปกับพื้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะเอาตัวรอดได้หรือไม่ ชาวต่างชาติกรีดร้องด้วยความโกรธเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งที่ไม่สามารถควบคุมได้ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่อาจเหนี่ยวไกจัดการกับฮาร์วีย์ได้ แต่พวกเขายังยิงเพื่อนของพวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจอีกด้วย ณ เวลานี้ นักฆ่าเหลืออยู่เพียงสี่คน แต่ละคนมีสีหน้าที่ดูน่าสยดสยอง พวกเขาตัดสินใจอย่างรวดเร็วและทิ้งอาวุธปืน หลังจากนั้น พวกเขากวัดแกว่งมีดสั้นและพุ่งเข้าใส่ฮาร์วีย์ ตั้งใจจะฆ่าเขาให้ได้สักครั้ง ฟุ่บ! ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าแล้วเหวี่ยงมีด ดวงตาของเขาลุกโชนด้วยความมุ่งมั่น สีหน้าไม่เชื่อฉายชัดไปทั่วใบหน้าของชาวต่างชาติขณะที่พวกเขายกมือขึ้นกุมลำคอเอาไว้ วินาทีต่อมา ทุกคนก็ล้มลงไปนอนกองกับพื้น ในเวลาเพียงครู่เดียว ศัตรูในห้องครัวก็ถูกกำจัดจนหมด ฮาร์วีย์ไม่ได้ลดการป้องกันลงแต่อย่างใด เขาหยิบปืนขึ้นมาจากพื้นแล้วกลิ้งถอ