บทที่ 2412

“กล้าดียังไง?!” สามนักบวชปีศาจระเบิดด้วยความโกรธ พวกเขาชักคทาออกมาจากด้านหลังเกือบจะพร้อมกัน ฟาเบียน แฮมิลตันหรี่ตาลงเล็กน้อย “ผมจะไม่ถือสาที่พวกคุณหาเรื่องผม พวกเราลองมาสู้กันดูก็ได้ หากนั่นคือสิ่งที่พวกคุณต้องการจริง ๆ “แต่ฮาร์วีย์ ยอร์กไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ ปล่อยเขาไป “หลังจากที่เขาไปแล้วเราค่อยมาว่ากัน “ท้ายที่สุดเขาเป็นถึงเจ้าชายแห่งเซาท์ไลท์และหัวหน้าหลงเหมินสาขามอร์ดู ถ้าเขาตาย คุณจะเดือดร้อนมาก “ผมเตือนด้วยความหวังดีนะ!” ฟาเบียนพูดอย่างใจเย็นราวกับว่าเขาไม่กลัวความตาย เขาทำให้ฮาร์วีย์เดือดร้อนไปด้วยเพราะการสนทนาของพวกเขา นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องการให้ฮาร์วีย์หนีไปได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม “คุณประเมินผมต่ำไปแล้วคุณแฮมิลตัน!” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น “ผมก็ต่อสู้เป็น! ต่อให้ผมต่อสู้ไม่เป็น ผมก็ไม่อาจทิ้งคุณไว้ได้หรอก!” จากนั้นเขาก็มองไปที่สามนักบวชปีศาจอย่างใจเย็น “พวกคุณคนไทยกล้าก่อปัญหาในประเทศใหญ่ ๆ อย่างประเทศ H เหรอ? คุณกำลังดูถูกพวกเราหรือไง?” สามนักบวชปีศาจหัวเราะและก่อนที่จะจ้องฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเย็นชา “ฟาเบียน คุณบอกว่าเด็กคนนี้มีความสามารถพิเศษงั้น