บทที่ 2472

แกร๊ง! ฮาร์วีย์ดีดนิ้ว เกิดเสียงดังตามมาและชายคนนั้นก็สั่นสะท้าน อาวุธในมือของเขาหลุดจากนิ้ว ลอยขึ้นไปในอากาศและทะลุเพดานไป ชายผู้นั้นท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ เขามีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว ในวินาทีต่อมา เขาเริ่มเหวี่ยงหมัดหนัก ๆไปทางฮาร์วีย์ 'หมัดหนานหยางเหนือ!' แม้ว่าท่วงท่าของเขาจะไม่ถึงอันตรายเท่าท่วงท่ามวยไทย แต่ก็ถือว่าน่าประทับใจทีเดียว น่าเสียดายที่ชายผู้นี้ต้องมาเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์ ฮาร์วีย์ยังคงสงบเมื่อเผชิญกับการโจมตีของชายคนนั้น เขาถอยหลังไปครึ่งก้าวก่อนจะคว้าแจกันที่อยู่ข้างทางเดินแล้วทุบไปที่ศีรษะของชายคนนั้น ปัง! ชายคนนั้นโซเซไปด้านหลังด้วยย่างก้าวที่ไม่มั่นคง ศีรษะของเขามีเลือดชโลมไปทั่ว ในที่สุดเมื่อเขาฟื้นคืนสติ ฮาร์วีย์ก็ส่งให้เขากลิ้งไปกับพื้นด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว พรืดดด! ปากของเขามีเลือดกระฉูดออกมา ใบหน้าในตอนนี้ดูหม่นหมอง เขาพยายามคลานกลับขึ้นมา แต่กลับไม่มีแรงพอที่จะทำเช่นนั้น “นอนพักเสียให้พอเถอะ อีกสักครึ่งชั่วโมงนายก็จะขยับได้เอง ไม่อย่างนั้นนายจะทำให้ตัวเองต้องพิการเอาเปล่า ๆ” ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้า กำลังจะเตะประตูไม้ตรงหน้าให้