บทที่ 2822

“ผมได้เห็นเอกสารมาแล้ว อิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่นไม่ได้อยู่ในสามบริษัทชั้นนำของประเทศหมู่เกาะด้วยซ้ำเป็นแค่บริษัทที่ขายเครื่องใช้ในบ้านธรรมดา ๆ เท่านั้น มีอะไรให้โอ้อวดกัน? “ในฐานะสมาชิกของล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัด คุณเป็นตัวแทนของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและประเทศ H แต่กับแค่รับมือกับชาวประเทศหมู่เกาะแค่ไม่กี่คนไม่ได้ก็มาโวยวาย แถมยังคิดจะให้ซีอีโอยอร์กมาจัดการปัญหาของตัวเองอีก! “ทำไมคุณถึงกล้าพูดอะไรแบบนั้นออกมา แถมยังกล้าอยู่ในบริษัทต่อไปอีก “บริษัทจะยอมเสียเงินหลายพันล้านดอลลาร์ต่อปีเพื่อจ้างพวกคุณไปเพื่ออะไร ในเมื่อพวกคุณไม่ทำอะไรเลย!” ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าและตบเบา ๆ ที่ใบหน้าของดันเต้อย่างเย้ยหยัน “ถ้าคิดว่าไม่มีปัญญาจะทำงานของตัวเองได้ ก็ไสหัวไปซะ! เลิกโบ้ยความไร้ความสามารถของตัวเองให้คนอื่นได้แล้ว! "เข้าใจที่ผมพูดไหม?!" ดวงตาของดันเต้กระตุกอย่างต่อเนื่องหลังจากถูกตบหน้าหลายต่อหลายครั้ง... แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่กล้าท้าทายคำพูดของฮาร์วีย์ เขารู้ว่าถ้าหากเขาไม่ยอมหยุด เขาคงโดนตบอีกครั้งและถูกโยนออกจากบริษัทเป็นแน่ เขาไม่กล้าทิ้งเงินเดือนอันมากมายมหาศาลไป ควินนี่สังเกตเหตุการณ์ที่เปล