บทที่ 2943

นี่คือความอัปยศที่สุด! อัปยศที่สุดในชีวิต! ในขณะนี้ ใบหน้าของรูสเวลต์บิดเบี้ยวแปรเปลี่ยนสีหน้าน่าสยดสยอง เขาพยายามจะลุกขึ้น แต่เรี่ยวแรงที่หัวเข่าของเขาเหือดหายไปหลังจากถูกสายตาเรียบเฉยของฮาร์วีย์จ้องมอง ร่างกายของเขากำลังเตือนเขาว่าเขาจะตาย หากเขาฝืนตัวเองให้ลุกขึ้นยืน ฮาร์วีย์เมินเฉยต่ออัศวินที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น และจ้องมองไปที่เจ้าหญิงองค์ที่สี่ “เจ้าหญิงองค์ที่สี่ ดูเหมือนว่าอัศวินของคุณจะรู้หน้าที่เสียยิ่งกว่าคุณอีกนะ “คุณเหลือเวลาอีกสามวินาที…” “ไอ้สารเลว!” “นายล้ำเส้นเกินไปแล้ว!” อัศวินหลายคนกระโจนไปข้างหน้าพร้อมตะโกนใส่ฮาร์วีย์อย่างเกรี้ยวกราด แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ลงมือ เอ็ดวินก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับกลุ่มบอดี้การ์ดก็ขัดขวางพวกเขาไว้ทันที “หนึ่งวินาที…” ฮาร์วีย์พูดอย่างสบาย ๆ และนับต่อไป ราวกับว่าเขาไม่เห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้น “ถ้าคุณยังเลือกไม่ได้ ก็ต้องขออภัยด้วย แต่ผมจะเลือกแทนเอง…” “ไอ้บ้านี่! ไอ้สารเลวเอ๊ย!” เจ้าหญิงองค์ที่สี่สั่นเทาด้วยความโกรธ ตั้งแต่ลืมตาดูโลกเธอไม่เคยถูกเหยียดหยามขนาดนี้มาก่อน ถึงกระนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์ที่เอาแต่พูดจาหน้าหงุด