บทที่ 2959

“แมนดี้…” เสียงหัวเราะที่เย็นชาดังขึ้นจากอีกฝั่งของโทรศัพท์ทันทีที่ฮาร์วีย์ ยอร์กพูด มันไม่ใช่เสียงที่อ่อนโยนของแมนดี้ ซิมเมอร์แต่อย่างใด มันเป็นเสียงเหน็บแนมและชั่วร้ายอย่างเหลือทนของลิเลียน เยตส์ “ฮาร์วีย์ใช่ไหม? “ฉันรู้ว่าไม่ช้าก็เร็วนายจะต้องโทรมา ไอ้สารเลวหน้าด้าน! “นายจะบอกฉันว่านายรู้เกี่ยวกับการโจมตีในวันนี้และส่งคนมาปกป้องพวกเราใช่ไหมล่ะ?” “มันก็เป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ?” ฮาร์วีย์ถามกลับ “ฉันไม่เชื่อนายหรอกฮาร์วีย์ “นายไม่ต้องเสแสร้งแล้ว! ฉันรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น!” ลิเลียนหัวเราะอย่างเย็นชา “ช่วงนี้นายค่อนข้างจะอวดดีนะ! “ถ้าไม่ใช่เพราะนายยั่วยุเจ้าหญิงองค์ที่สี่ของดินแดน อัศวินกลุ่มหนึ่งจะล่าพวกเราตั้งแต่แรกทำไม?! นายเกือบจะทำให้ฉันได้ตายสมใจนายแล้ว! “ทำไมนายถึงได้ไร้ประโยชน์ขนาดนี้?! “นายไม่สามารถจัดการกับปัญหาของตัวเองได้ นายก็เลยผลักมันให้ภรรยาของนายงั้นเหรอ?! “นายยังทำให้ผู้หญิงไร้เดียงสาอย่างฉันต้องเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย! “ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ! ฉันรู้ดีว่านายเป็นคนยังไง! อย่าได้กล้าพูดว่านายส่งเทพสงครามมาปกป้องพวกเรา! “ฉันจะแฉนายถ้านายยังคงยืนกรานที่จะอวดดี!”