บทที่ 3379

แต่ทันทีที่แพทย์ผู้นั้นนั่งลงบนเบาะคนขับ ร่างกายของเขาก็แข็งขึ้น มีดผ่าตัดจออยู่บนลำคอของเขาในทันที "สายัณห์สวัสดิ์…" ฮาร์วีย์ ยอร์กโผล่ศีรษะออกมาก่อนที่จะแสดงรอยยิ้มจาง ๆ ทันทีที่แพทย์คนนั้นเห็นหน้าฮาร์วีย์ เขาก็ถึงกับตะลึงงัน ไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบกับอีกฝ่ายตัวเป็น ๆ เขาพยายามเอื้อมมือไปยังที่พักแขนหวังจะรีบหยิบปืนอย่างรวดเร็วด้วยมือสั่นเทา แต่ร่างกายของเขาก็ต้องหยุดชะงักอีกครั้งเมื่อฮาร์วีย์เริ่มลงแรงไปกับมีดผ่าตัดในมือ “นั่นไม่เข้าท่าเลย… ฮาร์วีย์ยิ้ม “ถ้านายจะเลียนแบบฉัน อย่างน้อยก็พยายามให้มากกว่านี้หน่อยสิ ฉันไม่ใช่พวกสิงปืนไวหรอกนะ” นายแพทย์ผู้นั้นฉายแววเย็นชาในดวงตา “ฉันไม่ได้อยากจะฆ่านาย… “แต่ในเมื่อนายรนหาที่… “ฉันก็ไม่มีทางเรื่องอื่นนอกจากต้องจัดการนายเสีย” “จัดการฉันเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้ฉันเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบ “ฉันไม่สนเรื่องที่นายฆ่าเฟร็ดดี้หรอก… “แต่คงไม่ดีเท่าไหร่ถ้านายจะโยนความผิดมาให้ฉัน” ฮาร์วีย์มองเห็นการกระทำทั้งหมดแต่ไม่ได้พยายามที่จะหยุดมัน นั่นก็เพราะเขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับความขัดแย้งเหล่านี้เลย นายแพทย์คนนั้นสูดลมหายใจ