บทที่ 3478

ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ฮาร์วีย์จ้องมองเขาอย่างเหยียดหยาม 'ก่อนหน้านี้เขาปากเก่งมาก!' 'แล้วดูตอนนี้สิเป็นยังไง?' 'สิ่งที่เขาทำได้ก็แค่เอาชนะผู้หญิง!' 'ถ้าเก่งมากนักก็ลองไปหาเจฟฟ์ด้วยตัวเองเลยสิ!' 'ช่างน่าขำจริง ๆ!' "ของขวัญงั้นเหรอ?" ฮาร์วีย์หรี่ตาลง แต่ใบหน้าของเขาไร้ความรู้สึก “แล้วผมควรจะเอาดอกไม้ไปวางให้เขาที่หน้าหลุมศพด้วยหรือเปล่า? “ถ้าผมไม่ทำแบบนั้นเขาคงจะโกรธสินะ!” โครม! เอลานอร์เตะโต๊ะกาแฟตรงหน้าเธอ “กล้าดียังไงมาดูถูกนายน้อยบาวเออร์แบบนี้ ไอ้สารเลว!” เธออุทานอย่างโกรธจัด “ผมน่ะเหรอดูถูกเขา?” ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหันหลังกลับ “บอกเขาว่าผมต้องการเงินภายในบ่ายวันพรุ่งนี้ “ถ้าไม่ได้ ผมจะคิดดอกเบี้ยเพิ่มวันละสิบเปอร์เซ็นต์ “ถ้าถึงตอนนั้นแล้วเขายังไม่ยอมคืน… “ผมจะให้เขาไปคุยกับรากมะม่วงแทน!” จากนั้นฮาร์วีย์ก็เดินจับมือแมนดี้ออกไป เอลานอร์หัวเราะอย่างเย็นชา “กล้าดียังไงมาข่มขู่นายน้อยบาวเออร์! ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ! ถ้านายสามารถเดินออกจากที่นี่ไปได้ทั้งที่ยังมีลมหายใจอยู่ ฉันจะยอมเรียกนายว่าพ่อเลย! “จัดการเขา!” บอดี้การ์ดของเอเลนอร์ก้าวไปข้างหน้าและเตรียมที่จะดึ