บทที่ 365

“หนุ่มน้อย เธอคิดว่าความโปรดปรานที่มีให้เธอมีค่าขนาดนั้นเหรอ?” เชนหัวเราะ “ก็อาจจะเป็นไปได้” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น “ก็ดี ถ้าเธอมั่นใจขนาดนั้น ตระกูลของฉันมีหลายธุรกิจ ฉันจะขอให้พวกเขาทำงานร่วมกับซิมเมอร์ ถือว่านี่เป็นการไว้หน้าเธอ” เชนพูดขณะโบกมือไปมาเหมือนว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่สำหรับตระกูลชั้นสองสิ่งนี้มีค่ามาก แม้จะไม่ได้รับการตอบรับจากไนส์เวลล์ แต่ก็สามารถทำงานร่วมกับพวกเขาได้แม้จะเป็นเพียงโครงการเล็ก ๆ ก็เพียงพอแล้ว “นายใหญ่ไนส์เวลล์ ผมขอบคุณจริง ๆ ถ้าคุณต้องการให้ผมทำอะไรเพื่อตอบแทน ผมยินดี” ฮาร์วีย์พูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง เชนยิ้ม เขาไม่ได้นึกถึงมันเลยด้วยซ้ำ เขาช่วยฮาร์วีย์เพียงเพราะศักยภาพของเขา เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์นั้นจะมีอำนาจมากพอที่จะทำอะไรได้มากมาย “พูดเสร็จแล้วเหรอ?” โรซาลีกพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ถ้าเสร็จแล้วไปกินข้าวกันเถอะ” ฮาร์วีย์มองไปที่นาฬิกาของเขาและพูดไม่ออก “คุณผู้หญิง ตอนนี้เก้าโมงเช้าและเราเพิ่งทานอาหารเช้ากัน ตอนนี้เราควรกินอะไรกันล่ะ? ผมจะพาคุณไปทานอาหารค่ำคืนนี้” “ได้เลย” โรซาลีตอบรับอย่างเต็มปาก *** ความสงบนิ่งของเธอพังทลายลงทันทีหลังจากท