บทที่ 492

ฮาร์วีย์พูดแบบสบาย ๆ ไม่ใส่ใจว่า “ผมไม่ชอบทำงาน ผมชอบให้ภรรยาเลี้ยงดู” ฮาร์วีย์ดูใจเย็นในขณะที่ฌอนและคนอื่น ๆ อีกฟากหนึ่งของโทรศัพท์กำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ พวกเขาไม่เคยเห็นใครที่ตรงไปตรงมาขนาดนี้มาก่อน นี่มันแมงดาในตำนานตัวจริง “ไม่เป็นไร งั้นบอกฉันสิ นายต้องการอะไร?” ฌอนยังคงโกรธอยู่ เขากลัวว่าน้ำเสียงของเขาจะดูหยาบคายและทำให้ฮาร์วีย์วางสายใส่อีกครั้ง “เงื่อนไขนั้นง่ายนิดเดียว ใครก็ตามที่ไล่เธอออกก็ต้องมาพาตัวเธอไปเอง!” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ใส่ใจ “ใช่ ฉันไล่เธอออก ฉันจะไปเอง!” ฌอนรีบพูด ฮาร์วีย์หัวเราะเสียงดัง “คุณลุง คุณคิดว่าผมเป็นคนโง่งี่เง่าจริงงั้นเหรอ?” “ถ้าคุณลุงมีอำนาจในตระกูลซิมเมอร์ คุณลุงจำเป็นต้องโทรหาผมตอนนี้ไหม?” “ให้ผู้อาวุโสซิมเมอร์มาด้วยตัวเอง ถ้าไม่อย่างนั้นเราจะไม่กลับไป” ตู๊ด… ตู๊ด… ตู๊ด… ฮาร์วีย์เริ่มไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ ฌอนดูเวลา ตอนนี้ก็แปดโมงเช้าแล้ว เขาไม่กล้ารีรออีกต่อไป เขารีบกลับบ้านและรายงานสถานการณ์ ผู้อาวุโสซิมเมอร์ไม่ได้พักผ่อนตลอดทั้งคืน เขาหอบหายใจแรง ๆ หลังจากได้ยินสิ่งที่ฌอนพูด “อะไรนะ? ไอ้ลูกเขยกาฝากพูดแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?” “คนที่จะถูกเ