บทที่ 568

“ได้สิ” ฮาร์วีย์พยักหน้าตอบตกลง ตอนแรกเขาให้อีวอนน์ส่งรถมาที่นี่ แต่เขาคิด ๆ แล้วว่าตัวเองสั่งให้เธอทำงานให้ตลอด แต่ไม่ได้ทำอะไรด้วยตัวเองเลย เธอต้องทำงานให้เขาทั้งวันทั้งคืน แล้วทาร่าเสนอให้เขาไปกับเธอ ก็คงจะไม่เป็นไรที่จะรับข้อเสนอของเธอ ทาร่าแอบดีใจเมื่อฮาร์วีย์เข้ามาในรถของเธอ ในสายตาของเธอ ฮาร์วีย์เป็นชายร่ำรวยและสุขุม แม้ว่าจะมีคนร่ำรวยอยู่ย้างในเมืองบัควู้ดแห่งนี้ แต่ก็มีคนไม่กี่คน คนรวย ๆ ก็ยังไปช้อปปิ้งในชุดนอนและรองเท้าแตะเหมือนกัน นั่นเพราะพวกเขามีเงิน สิ่งที่พวกเขาทำย่อมเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว จากนั้นรถก็ขับออกจากโรงรถอย่างเงียบ ๆ ทาร่าถามอย่างสงสัยขณะขับรถว่า “ฮาร์วีย์ คุณไม่ได้เป็นแค่ลูกเขยที่เกาะพวกเขามาตลอดสามปีจริง ๆ ใช่ไหม? “คุณกำลังวางแผนที่จะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดด้วยแผนการที่ยิ่งใหญ่ใช่ไหม?” ฮาร์วีย์แปลกใจเล็กน้อย นั่นเป็นครั้งแรกที่มีคนสงสัยว่าเขาอยู่ที่ไหนมาในช่วงสามปีที่ผ่านมา นานแล้วที่ไม่มีใครถามคำถามนี้ “ใช่ ผมทำธุรกิจเล็ก ๆ ” ฮาร์วีย์ไม่ตอบคำตอบที่ชัดเจน “คุณทำธุรกิจเล็ก ๆ แบบไหนในช่วงสามปีที่ผ่านมา? คุณใช้จ่ายเงินสามสิบล้านดอลลาร์ได้ยังไง?” แม