บทที่ 587

“จริงเหรอ?” ชอว์นและภรรยาของเขาต่างต่างรู้สึกสะเทือนใจ “เธอรู้แล้วเหรอว่าใครเป็นคนฆ่าวิลเลียมของเรา?” พวกเขาอดทนกับช่วงเวลาที่ยากลำบากมาตลอดสามปีที่ผ่านมาด้วยความหวังว่าวันหนึ่งพวกเขาจะสามารถล้างแค้นให้ลูกชายผู้ล่วงลับของพวกเขาได้ เมื่อความทุกข์ทรมานของพวกเขาใกล้จะสิ้นสุดลง ก็เกิดความหวังสำหรับการแก้แค้น ถ้าก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์พูดแบบนี้ พวกเขาอาจจะไม่เชื่อเขา แต่เหตุการณ์เมื่อกี้ทำให้พวกเขามีความมั่นใจในตัวฮาร์วีย์ “คุณลุง คุณป้า ลุกขึ้นสู้นะครับ จากนี้ไป ผมจะดูแลคุณลุงคุณป้าให้เหมือนกันพ่อแม่ของผม” “ไปกันเถอะ เราจะย้ายออกไปคืนนี้ และไปอยู่ที่อื่นกัน” ไม่นานหลังจากนั้น ฮาร์วีย์ออกจากสลัมไปพร้อมกับชอว์นและภรรยาของเขา เมื่อพวกเขาเดินออกจากกระท่อม ตรอกซอกซอยก็ดูสะอาดมาก ไม่มีร่องรอยของการต่อสู้ใด ๆ ไทสันและคนอื่น ๆ หายตัวไปแล้ว ราวกับว่าพวกเขาไม่เคยอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก เมื่อฮาร์วีย์และคู่สามีภรรยาสูงวัยมาถึงกลางหมู่บ้าน ประตูไม้ของบ้านอีกหลังก็เปิดออก ผู้หญิงที่นุ่งน้อยห่มน้อยและแต่งหน้าหนาเดินออกมา เธอคุกเข่าลงต่อหน้าฮาร์วีย์และหมอบกราบสามครั้ง เธอเริ่มเป็นคนแรก หลังจากนั้นประต