บทที่ 1004

‘มีบางอย่างผิดปกติกับแผ่าเหล็กนั้นอย่างแน่นอน…’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง “เอาน่า เจอรัลด์ ไปกันเถอะ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” มิสตี้ถาม โดยสงสัยว่าทำไมเขาถึงยังยืนอยู่กับที่อยู่ “…อ่า อืม ทำไมพวกคุณไม่ไปกันก่อนล่ะ? ผมอยากจะดูรอบ ๆ ด้วยตัวเองน่ะ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มก่อนจะมองไปยังทิศทางที่ชายชราจากไปต่อไป “อืม…ก็ได้! แต่ฉันจะโทรหาคุณอีกครั้งเมื่อใกล้เวลาเที่ยงเพื่อที่พวกเราจะได้ทานอาหารด้วยกันแล้วกัน!” มิสตี้ที่สังเกตเห็นในตอนนี้เองว่าเพื่อน ๆ ของเธอได้เมินเฉยกับเจอรัลด์มาโดยตลอด กล่าวขึ้นมา หลังจากตกลงกับแผนการแล้ว เจอรัลด์ก็ตามชายชราคนนั้นไปทันที ทันทีที่เขาไปแล้ว ผู้หญิงจากกลุ่มของมิสตี้ก็เริ่มนินทาลับหลังเขาในทันที “ฮึ่ม! ทำไมเธอถึงต้องรู้จักกับคนแบบนี้ด้วยล่ะ มิสตี้? เขาน่าขายหน้ามากที่จะอยู่ใกล้ ๆ ด้วย!” “ใช่ไหมล่ะ? ช่างเป็นคนไม่เอาไหนอะไรอย่างนี้! มันยากที่จะสนุกกันเมื่อเขาอยู่ใกล้ ๆ!” “ใช่! โปรดอย่าพาเขามาทานข้าวด้วยกันกับพวกเราในภายหลังเลย! ฉันหมายความว่า แค่เทียบสิ่งที่พวกเราสวมใส่กับสิ่งที่เขาสวมสิ! เนื่องจากเขาช่วยเหลือเธอไว้ แน่นอนว่าเธอจะไม่ต้องการให้เขา