บทที่ 1011

“…อะไรกัน?” ธีโอตกใจสุดขีดกับสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น นั่นคือสิ่งเดียวที่เขาสามารถพึมพำออกมาขณะที่เขาลุกขึ้นยืนทันที คนอื่นต่างก็รู้สึกช็อกไม่แพ้กัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งพนักงานเสิร์ฟที่ยืนอยู่หลังประตู ในขณะที่พร้อมจะเสิร์ฟอาหารจานต่อไป เมื่อทั้งหมดนั้นเกิดขึ้น แซนเดอร์เองก็มีเหตุมีผลแล้วในตอนนี้ แม้ในตอนแรกเขาให้ความมั่นใจตัวเองแล้วว่าเจอรัลด์เป็นเพียงแค่ชายหนุ่มธรรมดาทั่วไปโดยไม่มีความสามารถที่แท้จริงใด ๆ อย่างแน่นอนหรอก ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาคิดผิดอย่างไร เมื่อคิดว่าจริง ๆ แล้วเขาจะสามารถทุบประตูไม้พังเป็นเสี่ยง ๆ ได้ด้วยผักใบเดียวนั้นล่ะก็! เขาต้องฝ่าฟันการฝึกฝนมากแค่ไหนถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้?! บรรยากาศในห้องเริ่มตรึงเครียดมากขึ้นในแต่ละวินาที โดยรู้สึกถูกกดกันอย่างชัดเจน ธีโอที่ในเวลานี้เหงื่อแตกพลั่ก พึมพำกับตัวเอง “มีคนที่สร้างความเจ็บปวดให้ผู้อื่นได้ด้วยเพียงการใช้ผักใบเดียวจริง ๆ” เพื่อพยายามทำให้สถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจอย่างท่วมท้นผ่อนคลายลง หนึ่งในผู้คนจากตระกูลเลิฟเวลล์ ที่ยืนอยู่ด้านข้างตลอดเวลามานี้ ยิ้มและกล่าวขึ้นมา “น นายท่านซาบินสกี้ ผมไม่ค่อยได้ยิน…คุณช่วยกล่า