บทที่ 1021

“ฉันเอง เจอรัลด์!” ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้พูดอะไร ประตูห้องของเขาก็ถูกผลักเปิดออก และฮาเวนก็ยื่นหัวของเธอเข้ามาก่อนจะเข้าไปในห้อง “คุณกลับไปที่ห้องของคุณเพื่อพักผ่อนแล้วไม่ใช่เหรอ ฮาเวน? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่อีกล่ะ?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มจำนนบนใบหน้าของเขา ฮาเวนได้ตามหาเขาทันทีที่เขากลับมาที่คฤหาสน์ โดยตั้งใจจะรู้ให้ได้ว่าเขาแข็งแกร่งมากอย่างไร เมื่อไม่เห็นเหตุผลใด ๆ ที่จะซ่อนตัวจาากเธอ ก่อนหน้านี้เจอรัลด์จึงคุยกับเธอสักพักก่อนจะส่งเธอไป เขาไม่ได้คาดคิดที่จะพบเธออีกครั้งเร็วขนาดนี้เลยจริง ๆ “เอาล่ะ ยิ่งฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ตอนอยู่ในห้องของฉันมากขึ้นมเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง! ฮึ่ม! คุณไม่ได้เป็นเพื่อนที่ดีเลย! คุณลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเราตกลงเป็นเพื่อนกันในตอนนั้นเมื่อพวกเรายังคงอยู่บนรถไฟน่ะ? ฉันใช้เวลาสักพักเลยนะกว่าจะรู้ตัวได้ แต่สุดท้ายคุณก็ไม่เคยมามองหาฉันเลย! คุณคิดที่จะอธิบายตัวเองยังไง?” ฮาเวนกล่าว ขณะที่เธอนั่งลง “ฮ่าฮ่า…ยอมรับตามนั้นแหละครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา เมื่อจ้องมองเขาได้สักพัก จากนั้นฮาเวนก็ยิ้มหวาน