บทที่ 1037

“แกจะทำบ้าอะไร ห๊ะ?! ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!” ก่อนที่ซาเวียจะทันได้ตะโกนได้ต่อไป ควินเลนก็ปิดปากของเธอด้วยผ้าขนหนูสีขาว! แม้เธอจะ บิดตัวอย่างแรงเพื่อจะหนีจากการจับของเขา แต่ซาเวียก็รู้สึกว่าการมองเห็นของเธอเริ่มพล่ามัวแล้ว ไม่นาน เธอก็ไม่ได้ดิ้นรนอีกต่อไป ในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเจอรัลด์ก็กระตุกขึ้นมาฉับพลันในสภาวะการหลับลึกของเขา เขายังคงอยู่ภายในคุกใต้ดิน และก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ทันทีที่เขาทำแบบนั้น สายตาของเขาก็เปล่งประกายสีเขียวเรืองแสงชั่วครู่สั้น ๆ ก่อนที่จะกลับมาเป็นปกติในไม่กี่วินาทีต่อมา ด้วยความประหลาดใจ พูดได้แค่นั้น เจอรัลด์รู้ว่าตอนนี้เขาสามารถเห็นรายละเอียดที่เล็กที่สุดภายในคุกใต้ดินได้อีกด้วย ทั้ง ๆ ที่ความจริงมันแทบจะดำมืดสนิทในนั้น ความสามารถในการได้ยินที่ดีขึ้นอย่างมากของเขาก็น่าประหลาดใจอย่างยินดีเช่นกัน ตราบใดเขาต้องการ เขาก็จะได้ยินสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างชัดเจนแล้วตอนนี้ แม้ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตาม! เมื่อลุกขึ้นนั่ง เจอรัลด์ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนก่อนจะกระโดดอยู่กับที่เพื่อให้กล้ามเนื้อของเขาได้ขยับบ้าง เมื่อมองไปที่ผิวหนังของเขา เขาก็ตระหนักได้ว่ามีรอยคราบสีดำกำลังไหล