บทที่ 1127

หินนั้นเปล่งแสงสว่างออกมา เจอรัลด์สามารถสัมผัสได้ถึงพลังของมัน แม้จะมองจากระยะไกลก็ตาม “ช่างเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์อะไรเช่นนี้?” เจอรัลด์บ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกปิติยินดี ขณะที่เขากำลังจะเดินไปหยิบหินกันน้ำก้อนนั้น ทันใดนั้น หูของเขาก็ได้ยินเสียงเชือกที่หล่นลงบนพื้นจากอุโมงค์ด้านบน …มีคนมา? ไม่กี่วินาทีต่อมา เจอรัลด์ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังไต่เชือกลงมา เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็รีบซ่อนตัวเพื่อจะแอบดูว่าคนคนนั้นคือใคร ไม่นานนัก ผู้หญิงคนหนึ่งก็กระโดดลงมาจากเชือก และทันทีที่เธอเห็นหินกันน้ำ เธอก็ยิ้มพร้อมกับปรบมือด้วยความดีใจ “มันอยู่ที่นี่จริงด้วย! พอได้หินนี้มาแล้ว เราก็จะได้ออกเดินทางเสียที!” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “...นั่นเธอหรือเปล่า?” เจอรัลด์พูดขึ้นมาลอย ๆ ขณะที่กำลังแอบมองหญิงสาวจากที่ซ่อนของเขา และแน่นอน หญิงสาวที่เขากำลังสงสัยก็คือ ยูเมะ! หลังจากที่เขากลับมาจากภูเขาแลงเวิร์น เจอรัลด์ก็หวนกลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลยาร์นอีกครั้ง เพื่อพูดคุยเรื่องสำคัญอีกหลายเรื่องกับแวกเนอร์ และตอนนั้นเองที่คนรับใช้ได้บอกกับเขาว่า ยูเมะไปจากที่นั่นแล้ว ขณะที่เจอรัลด์พอจะดู