บทที่ 1148

“ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ฉันได้ทำร้ายผู้หญิงไปทั้งหมดเจ็ดคน…และก่อนที่ฉันจะตาย ฉันอยากจะขอให้พวกเธอให้อภัยฉัน…ฉันถึงจะตายตาหลับ…ถ้าฉันทำแบบนั้นได้ บางทีฉันอาจจะได้พบกับโลล่า…” เชสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่พยักหน้าเป็นการตอบรับ เจอรัลด์เต็มใจที่จะทำตามคำขอของเขา เพราะเขาสัมผัสได้ว่า เชสเตอร์รู้สึกสำนึกผิดกับสิ่งเลวร้ายที่เขาได้กระทำลงไปจริง ๆ และด้วยเหตุที่เชสเตอร์จำได้อย่างชัดเจนว่า ผู้หญิงทุกคนที่เขาทำร้ายอยู่ที่ไหนกันบ้าง ทำให้เจอรัลด์เชื่อว่า เขาจริงจังกับคำขอของเขามากเพียงใด และไม่นานต่อมา เชสเตอร์และเจอรัลด์ก็เดินทางมาถึงบ้านของชาวนาคนหนึ่ง ทันทีที่ประตูเปิดออก เชสเตอร์ที่หน้าตาซีดเซียว ก็รีบคุกเข่าลงตรงหน้าของหญิงสาวที่เขาเคยทำร้าย ที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงประตูบ้านกับพ่อแม่ของเธอ “ท ท่านชาย? ม มีอะไรให้พวกเรารับใช้เหรอครับ…?” พ่อของหญิงสาวถาม ในขณะที่ตัวสั่นด้วยความรู้สึกหวาดกลัว “ผมมาขอร้อง ให้พวกคุณยกโทษให้ผม! ทั้ง ๆ ที่ผมรู้ตัวดีว่า ไม่มีทางที่ใดจะชดใช้สิ่งเลวร้ายที่ผมทำลงไปให้พวกคุณได้ ผมสัญญาว่า ผมจะทำทุกอย่