บทที่ 1241

“เจอรัลด์? เธออิ่มแล้วเหรอ?” โนแอลถามด้วยความที่เธอยังไม่อยากให้เขากลับ งานเลี้ยงฉลองวันเกิดในวันนี้ กลับกลายเป็นงานที่ฉุกละหุก เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น แต่ถึงกระนั้น ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยอะไรออกมาอีก โดยเฉพาะเกรซี่ ที่มีท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนตลอดเวลา ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมา “แน่นอน ฉันอิ่มแล้ว!” “เข้าใจแล้ว… คืออย่างนี้นะ เจอรัลด์ คุณแม่ของฉัน ท่านอยากจะถามเธอว่า เธอทำงานอะไร…” โนแอลถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และเห็นได้ชัดว่าเธอเองก็อยากจะรู้เรื่องนั้นเหมือนกัน ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนก็ได้ประจักษ์กับตาของตัวเองว่า ท่านประธานแวดเดอร์ปฎิบัติต่อเขาอย่างไร “ฉันน่ะเหรอ? เป็นถามคำถามที่ดีนะ! ฉันเองก็อยากรู้อยู่เหมือนกันว่าฉันทำงานอะไร!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนแอลก็โต้ตอบเขาด้วยการหัวเราะออกมา เธอรู้สึกว่าเจอรัลด์ยิ่งทำตัวลึกลับขึ้นไปทุกที… “ความจริงแล้ว… เป็นไปได้หรือไม่… ว่าเธอจะเป็นคุณคลอฟอร์ด แห่งเมืองเมย์เบอร์รี่ในตำนานคนนั้นน่ะ…?” โนแอลถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ในขณะเดียวกัน เกรซี่และคนอื่นก็พากันมามุงอยู่ด้านหลังของโนแอล ทุกคนกำลังกลั้นหายใจ ในขณะที่รอ