บทที่ 1251

“แล้วคุณเป็นใครกันครับ?” เจอรัลด์ถาม ในขณะที่หันไปมองเธอแบบเผิน ๆ ‘ตบหัวคนอื่นเพื่อเป็นการทักทายเนี่ยนะ… ฉันเดาว่าเธอคงจะเสียสติไปแล้ว…’ หลังจากที่เห็นยาน่าเดินเข้าไปตบหัวของเจอรัลด์จากด้านหลัง จอร์เจียและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกกลัวจนตัวสั่น พอตั้งสติได้ สมาชิกในครอบครัวของจอร์เจีย รวมถึงแขกคนอื่นก็พากันรีบวิ่งไปหลบข้างหลังยาน่า “ต่อหน้าฉัน เธอยังจะกล้าทำตัวเสแสร้งอีกเหรอ?” ยาน่าถาม “เสแสร้ง? เราสองคนรู้จักกันด้วยเหรอ?” เจอรัลด์ตอบปฏิเสธ เขานึกไม่ออกจริง ๆ ว่าเธอเป็นใคร “ฮ่าฮ่า! มันคงต้องเป็นอย่างนั้นสินะ! บางทีนี่อาจจะช่วยเตือนความจำเธอได้! ฉันขอถามอะไรหน่อยก็แล้วกัน เธอเคยเรียนที่โรงเรียนประถมศึกษาเธิร์ด ในมณฑลเงียบสงบ ตอนเป็นเด็กหรือเปล่า?” ยาน่าแสยะยิ้ม “ใช่ ฉันเคยเรียนที่นั่น… ทำไมเธอถึงรู้เรื่องนั้นล่ะ…?” เจอรัลด์ตอบ พร้อมกับพยักหน้า “ฮ่า! เธอเคยเรียนในห้องสอง ตอนชั้นประถมสามใช่ไหม?” ยาน่าถามเพิ่มเติม “... ใช่ ฉันเคยจริง ๆ …” เจอรัลด์พูด เขาเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ ท้ายที่สุดแล้ว ทุกเรื่องที่เธอพูดเป็นความจริง ตลอดระยะเวลาหกปีที่เขาเรียนที่โรงเรียนประถมแห่งนั้น เขาได้อย