บทที่ 1260

หลังจากนั้น เจซก็เริ่มอธิบายรายละเอียดของอาการให้ฟัง พอเจอรัลด์ได้ฟัง ใจของเขาก็ถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ ‘... อะไรนะ? อาการ…อาการเหล่านี้…ไม่ใช่อาการไข้หวัดธรรมดาแน่นอน! นี่มันอาการที่เกิดขึ้นกับฉัน ตอนที่โดนวิชากลืนกินดวงวิญญาณโจมตี! อาการที่เกิดขึ้นจะระบายเลือดและออกซิเจนบางส่วนในร่างกายออกไป! มันไม่ใช่แค่โรคภัยไข้เจ็บ แต่มันเป็นวิชามาร!’ วิชากลืนกินดวงวิญญาณเป็นวิชาที่เขาเรียนรู้จากความทรงจำที่ถูกทิ้งไว้ในสมองของเขา เขารู้จักมันดี เพราะเขาถูกบังคับให้ใช้มันเพื่อช่วยในการหลบหนี เพราะมันไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านั้นแล้วในขณะนั้น ‘แต่ทำไมถึงมีเด็ก ๆ มากมายที่ได้รับผลกระทบจากวิชากลืนกินดวงวิญญาณโดยไม่รู้สาเหตุแบบนี้? หรือมีใครคนอื่นที่รู้จักวิชานี้ด้วย…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองด้วยความงุนงง อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่ามันไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดถึงเรื่องนั้นตอนนี้ เขาควรจะไปหาเด็ก ๆ เพื่อตรวจดูว่า พวกเขากำลังถูกโจมตีโดยวิชากลืนกินดวงวิญญาณจริงหรือไม่ “... เรามีเวลาไม่มากแล้ว! ผมจะไปกับคุณ!” เจอรัลด์พูด “ผมดีใจที่ได้ยินคุณพูดอย่างนั้นครับ คุณคลอฟอร์ด! พวกคณบดี และคนอื่น ๆ ก็กำลังประชุมเกี่ยวกับเ