บทที่ 1282

อาการบาดเจ็บของเชสเตอร์เกือบจะหายดีแล้ว ดังนั้นเจอรัลด์จึงพาเชสเตอร์ออกเดินทางไปกับเขาด้วยพร้อมกับจดหมายฉบับนั้น และพวกเขาก็มาถึงเมืองเคอร์ตันในช่วงเวลาพลบค่ำของวันเดียวกัน “ตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว เราควรมุ่งหน้าไปที่ภูเขาวันนี้เลยไหมครับ?” เชสเตอร์ถาม “เราจะหาโรงแรมที่จะพักสำหรับคืนนี้ก่อน แล้วพรุ่งนี้เราค่อยออกเดินทางไปที่ภูเขาแต่เช้า!” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า จากนั้น เขาก็มองสำรวจไปรอบ ๆ เมืองเคอร์ตัน มันเป็นเมืองที่ล้อมรอบไปด้วยภูเขาสูงตระหง่านนับไม่ถ้วน หลังจากนั้น เชสเตอร์ก็หาโรงแรมให้พวกเขาได้ ก่อนที่จะจองห้องพักสองห้องแยกกัน หลังจากวางสัมภาระในห้องของตัวเองแล้ว ทั้งคู่ก็ออกไปทานอาหารที่ร้านอาหารเล็ก ๆ และเรียบง่าย พวกเขาสั่งอาหารท้องถิ่นสองสามอย่างมารับประทาน จากนั้นก็กลับไปที่โรงแรมหลังทานอาหารจนอิ่ม อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น จู่ ๆ พนักงานต้อนรับที่แผนกต้อนรับก็ตะโกนเรียกพวกเขา “คุณคะ! ต้องขอโทษคุณทั้งสองด้วยจริง ๆ!” พนักงานต้อนรับเดินเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า และรีบกล่าวขอโทษขอโพย "เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" เชสเตอร์ถาม “คือ โรงแรมของเราถูกจองจน