บทที่ 1291

"แก…! งั้นก็มาเริ่มกันเลยดีกว่า! ฉันจะออมมือให้แกในการโจมตีสิบครั้งแรก!” เฟอร์นันโดประกาศ ขณะที่เขามองไปที่เจอรัลด์ก่อนจะส่ายหัว รอยยิ้มอันบิดเบี้ยวปรากฏบนใบหน้าของเขา ต่อจากนั้น เฟอร์นันโดก็วางแขนของเขาไว้ด้านหลัง และหลับตาลงก่อนที่จะหันไปเผชิญหน้ากับเจอรัลด์ พฤติกรรมของเขาเกือบจะบ่งบอกว่า เขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาด ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ดูเหมือนจะไม่มีความหมายอะไรสำหรับเขาเลย “…เฟอร์นันโดไม่ได้วางแผนที่จะโจมตีหรอกเหรอ…? ท่าทีเยาะเย้ยที่ไร้ซึ่งคำพูดของเขาช่างไร้ความปราณี! เฟอร์นันโดก็คือ เฟอร์นันโดสินะ!” “เขาทำอย่างนั้นเพราะมีเหตุผล! คุณรู้หรือไม่ว่า ตระกูลดอว์สันนั้นเชี่ยวชาญทักษะศิลปะการต่อสู้ลับที่เรียกว่า วิชาหัตถ์พิฆาต” “วิชาหัตถ์อะไรนะ? มันเป็นอย่างไรเหรอ?" “จากที่ฉันเคยได้ยินมา ผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ชนิดนี้จะอนุญาตให้คู่ต่อสู้โจมตีพวกเขาได้ตามที่ใจต้องการ อย่างไรก็ตาม ยิ่งการโจมตีของคู่ต่อสู้นั้นมีความรุนแรงมากเท่าไหร่ มือของพวกเขาก็จะยิ่งหนักขึ้นเท่านั้น!” “โอ้ พระเจ้า! ไม่คิดเลยว่า ทักษะลึกลับเช่นนี้จะมีอยู่จริงในโลก!” ขณะที่ทุกคนในฝูงชนกำลังยุ่งอยู่กับการพูด