บทที่ 1374

“ได้โปรดเถอะ ฉันรู้ว่าทำไมเธอถึงอยากไปที่นั่นมากขนาดนี้… ฉันรู้ว่าย่าทวดจับเพื่อนสองคนของเจอรัลด์มาขังไว้ที่นั่น เธอแค่ต้องการระบายความโกรธด้วยการทำร้ายพวกเขาใช่ไหม?” ยูเมะพูดโดยไม่ต้องคิดซ้ำสอง เพราะเธอเป็นคนที่เข้าใจถึงนิสัยใจคอของเฟลตันมากที่สุดในบรรดาทุกคน “พูดบ้าอะไรน่ะ! ฉันกำลังพยายามจะช่วยพวกเขา และพาพวกเขาไปยังที่ปลอดภัยต่างหากล่ะ!” เฟลตันตอบโต้ “…อะไรคือแรงจูงใจให้เธอคิดที่จะทำแบบนั้น…?” “ก็ดูสิ เจอรัลด์ฝังพิษที่ร้ายแรงไว้ในร่างกายของฉัน ถ้าฉันไม่ช่วยเพื่อนของเขา เขาจะฆ่าฉัน! เหตุผลนั้นดีพอสำหรับเธอหรือยัง?!” เฟลตันตอบ น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความกลัว “… อย่างนี้นี่เอง! ไม่น่าแปลกใจเลยที่นิสัยใจคอของเธอดูเปลี่ยนไปมากตั้งแต่เธอกลับมา! ดีมาก! ในเมื่อมีเพียงคุณย่าทวดกับฉันเท่านั้นที่มีกุญแจสู่คุกใต้ดิน ฉันจะเป็นคนพาเธอไปที่นั่นเอง!” ยูเมะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเต็มใจ เพราะในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ยูเมะเองก็ได้ใช้สมองคิดอย่างหนักว่าเธอจะช่วยปลดปล่อยเพื่อน ๆ ของเจอรัลด์ออกจากที่นี่ได้อย่างไร วินาทีที่ยูเมะและเฟลตันเดินผ่านประตูหลักของคุกใต้ดินไป พวกเขาก็ได้รับการต้อนรับทันทีด