บทที่ 1416

หลังจากที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็เริ่มเดินไปที่ทางเข้าเช่นกัน เมื่อเขาไปถึงที่นั่น คุณคลอฟอร์ดอีกคนซึ่งกำลังหายใจเข้าลึก เพื่อเตรียมทักทายประธานไลล์ก็รีบวิ่งไปหาแซค ก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้นว่า “อรุณสวัสดิ์ครับ ลุงไลล์! ผมชื่อเจอโรม เป็นเพื่อนร่วมชั้นของมาทิโอ้ คุณลุงจำผมได้ไหมครับ?” “ค คุณคลอฟอร์ด…!” แซคตะโกน เสียงของเขาเต็มไปด้วยความยินดี ขณะที่เขามองไปข้างหน้า “คุณลุงให้เกียรติผมเกินไปแล้วครับ คุณลุงไลล์!” เจอโรมพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เขาไม่รู้จะพูดอะไรด้วยซ้ำ เวสลินเองก็กำลังกัดริมฝีปากล่างของเธอเช่นกัน การที่ประธานไลล์เรียกเจอโรมว่าคุณคลอฟอร์ด… มันไม่ได้หมายความว่าเขาให้ความเคารพต่อเจอโรมมากอยากนั้นเหรอ? ไม่ว่าในกรณีใด ตอนนี้เจอโรมดูเท่มากสำหรับผู้หญิงในกลุ่ม สำหรับซีลเลย์ แม้ว่าเขาจะค่อนข้างประหลาดใจกับพฤติกรรมของประธานไลล์ แต่ถึงกระนั้น เขาก็รู้แล้วว่า เขาไม่ควรที่จะมีปัญหากับคุณคลอฟอร์ดเป็นอันขาด เพราะแม้แต่ประธานไลล์ก็ยังเรียกเขาอย่างให้เกียรติว่าคุณคลอฟอร์ด! ราวกับว่าทั้งหมดนั้นยังน่าตกใจไม่พอ ผู้คนที่ดูมีสง่าราศรีนับสิบคนที่ติดตามแซคเข้ามาด้วย ก็พร้อมใจกันโค้งคำนับ