บทที่ 1426

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ยังคงยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อคิดย้อนกลับไป เขารู้สึกว่าตอนนั้นเขายังเด็กและไร้เดียงสาเกินไป ซาเวียรู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดกับสีหน้าหน้าที่เฉยเมยของเขา เธอจึงตัดสินใจถามเขาว่า “…นายหมายความว่าอย่างไรเจอรัลด์?” “ฉันก็หมายความตามที่ฉันพูดนั่นแหละ!” เจอรัลด์ตอบ "…นาย…! ไอ้คนโง่น่าสมเพช! ฉันจะบอกให้นายรู้ไว้เลยว่า ฉันแอบชอบยูริมานานแล้ว! นายมันก็แค่คนอนาถา ได้ยินไหม! คนโง่เท่านั้นที่จะสนใจคนอย่างนาย!” ซาเวียทำหน้าบึ้งตึง “นายจะโทษฉันไม่ได้หรอกนะที่ชอบเขา! ถ้าจะต้องโทษใคร นายควรจะโทษตัวเองดีกว่าที่ทำตัวน่าผิดหวัง และให้ในสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้! นายรู้ไหมว่านอกจากเขาจะมีปัญญาซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมและเครื่องสำอางแพง ๆ ให้ฉันได้แล้ว การที่ฉันได้คบกับยูริยังทำให้ฉันสามารถเข้าถึงเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ได้อีกด้วย! แล้วนายล่ะ เคยทำอะไรให้ฉันได้บ้าง นายมันก็แค่ไอ้คนไร้น้ำยา!” ซาเวียกล่าวเสริม และยังคงทำหน้าบึ้งตึง ประเด็นหลักนั้นอาจจะเป็นเพราะความอับอายที่อยู่ในใจของเธอนั่นเอง “…ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ยูริ? เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอเหรอ” ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข