บทที่ 1441

ความมืดแผ่ปกคลุมไปทั่วห้องส่วนตัวอย่างรวดเร็ว ทำให้ทายาทผู้มั่งคั่งทุกคนหวาดกลัวอย่างมากจนถึงจุดที่พวกเขากรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง ท้ายที่สุดแล้ว ใครก็ตามที่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ก็ต้องรู้สึกสิ้นหวังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ “ฉัน ฉันขอโทษ เจอรัลด์…! มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด…!” จัสมินคร่ำครวญ เจอรัลด์ดึงเธอไปยืนข้างหลัง แล้วปลอบใจเธอว่า “ไม่เป็นไร มาหลบอยู่ข้างหลังฉันก่อนนะ!” ไม่นานนัก ความมืดก็สลายไป ทิ้งลูกแก้วแสงสามดวงไว้แทน... จากนั้นทุกคนก็เฝ้าดูเมื่อดวงไฟเริ่มเพิ่มขนาดขึ้น จนในที่สุดพวกมันก็ก่อตัวเป็นเงาของมนุษย์ เมื่อถึงเวลาที่แสงสลัวลง ชายสองคนกับผู้หญิงหนึ่งคนก็ยืนประจัญหน้ากับเจอรัลด์ ชายคนหนึ่งเปล่งรัศมีที่ดูน่าทึ่งเป็นพิเศษออกมา และร่างกายของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยชุดเกราะสีดำ ในทางกลับกัน ชายอีกคนมีเพียงเสื้อคลุมที่ปกปิดร่างผอมบางของเขาเอาไว้ สำหรับผู้หญิงคางแหลมที่มีรูปร่างที่ดูสง่างามมาก เสน่ห์ที่แปลกประหลาดดูเหมือนจะถูกปลดปล่อยออกมาจากทุกอณูของร่างกายเธอ เมื่อรวมกับผมยาวหยักศกและมีสีแดงของเธอแล้ว เธอดูเหมือนปีศาจอสรพิษมาก ทั้งสามคนมาจากกลุ่มประตูมิติแห่งการ